215

Ale ona żyje, pomyślał. To już coś!
przyjemności swoją reakcją.
wyjścia.
Kawa w kubku na stole wystygła, ale Bentz nie zwracał na nią uwagi. Hayes, który
– Coś mi mówi, że potrzebujesz przysługi.
I dobrze. O1ivia wolałaby zmierzyć się z nią w walce, niż tkwić w cuchnącej klatce.
A może poniosło go gdzie indziej?
Niech to szlag! Zniknęła za zakrętem, w obłoku kurzu.
– Dlaczego?
dwa malutkie pokoiki z zabójczym widokiem na góry, czyste i skromne jak właścicielka.
No chodź, ty draniu. Pokaż się. Odgłos kroków umilkł, studenci przestali przychodzić.
wrobić, znajdź dowody. Rób, za co ci płacą.
– Może po prostu odwieź mnie do domu. – Przez chwilę pomyślała nawet o szpitalu, lecz
– Czasy się zmieniają.

Zamknęła pudełko i przejrzała się w lustrze. Głębokie cienie pod oczami
stać teraz i natychmiast, niezależnie od konsekwencji.
z nią, w końcu zabił. Dosłownie ją zaszlachtował. W niecałą dobę później
Roześmiał się.
graczami skontaktował się za pomocą komputera. Kiedy w końcu musiał dokonać pewnych
- W głównej łazience jest stłuczone okno witrażowe - mruknęła. - Jedna
– Przemoc? – szepnęła i rozchyliła usta. Zauważył, że jej oczy znowu pociemniały.
– Jest jeszcze jedna możliwość.
inie zapłaci mu za to. W ten sposób sprawa Mary została na pewien czas
Wirginia
Charlie wrzasnął. Quincy z zaskoczenia zrobił krok do przodu. Rainie wpatrywała się w
nad tym, gdzie uderzy.
Kochała dźwięk jego głosu. Kiedyś Mandy powiedziała coś o jego oczach.
dowodowych, to, co mamy, wystarczy, żeby ława przysięgłych domyśliła się reszty.
- Tu jednak nadal dzieją się różne rzeczy!